Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Living verbs


Αφήνομαι στη δυναμική της πόλης αυτής.
Περπατώ. Κοιτώ. Αναπνέω. Ξανακοιτώ. Στρίβω. Χαμογελώ. Λέω Hey. Προσπερνώ. Δοκιμάζω. Αλλάζω κατεύθυνση. Γνωρίζω. Αναγνωρίζω. Διατηρώ βλεμματική επαφή. Περιμένω στο φανάρι. Προσπερνώ. Θυμάμαι. Αναπνέω. Σταματώ. Συλλογίζομαι. Περπατώ. Δακρύζω. Επιμένω. Διαλέγω. Αναγκάζομαι. Ψάχνω. Αναπνέω. Κοιτώ. Φοβάμαι.Ησυχάζω. Διατηρώ την ταχύτητα μου. Πληκτρολογώ. Υπενθυμίζω. Διατηρώ κεκτημένες ταχύτητα και απόσταση. Βήχω. Καταναλώνω. Θυμώνω. Χρειάζομαι. Θυμάμαι. Συγκρίνω. Αναπνέω. Κοιμάμαι. Μιλώ. Μαθαίνω. Διαπιστώνω. Σταματώ. Ξυρίζομαι. Φαντάζομαι. Ξεκινώ. Αναπολώ. Συγκρίνω. Χαίρομαι.Πιστεύω. Πεινάω. Διακρίνω. Αναπροσαρμόζω το προγραμμα μου. Ερεθίζομαι. Αναπνέω. Επικοινωνώ. Απαιτώ. Αγοράζω. Τηλεφωνώ. Περπατώ. Αναπνέω.Επαναλαμβάνω. Συγκρατιέμαι.Χαλαρώνω. Ελπίζω. Επιβιβάζομαι.Ερωτεύομαι. Δέχομαι. Συμφωνώ. Αποδεικνύομαι. Απογοητέυομαι. Αναπνέω.Χαιδεύω.
και πάλι απο την αρχή...

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Mobile lover

Σε βλέπω. Σε κοιτώ. Σε παρατηρώ.
Μα γιατί να πρέπει να πάρουμε το ίδιο τρένο; Και γιατί θα πρέπει να είσαι στο βαγόνι που σταμάτησε μπροστά μου; γιατί αποφάσισες να κατέβεις στο Μανχάταν τέτοια ώρα; Γιατί φόρεσες αυτό το υπέροχο jean; Και κυρίως γιατί κάθεσαι απέναντι μου χωρίς ίχνος ταραχής;
Σε κάθε στάση η καρδιά μου χτυπούσε πιο δυνατά! τώρα θα κατέβεις... Αυτό ήταν. τέλειωσες! μα ούτε σ'αυτή τη στάση δεν κατέβηκες που άδειασε ολόκληρο το βαγόνι. Κάποια στιγμή γυρνάς το βλέμμα σου τυχαία προς τη θέση μου. Είναι μια απο τις θέσεις που δικαιωματικά ανήκουν στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Μου έχεις ήδη δημιουργήσει ειδικές ανάγκες. Δικαιωματικά κάθομαι σ'αυτή τη θέση και το ξέρεις. το ξέρω οτι το ξέρεις. Κι οι δυο Ξέρουμε τί γίνεται...
δε μπορώ να ξέρω το όνομα σου αλλά ξέρω πολλά για σένα. τα καταλαβαίνω απο τον τρόπο που θίγεσαι όταν σε κοιτώ και με κάνεις να ντρέπομαι να σε κοιτώ αλλά ταυτόχρονα με προσκαλείς να σε κοιτάξω όταν ανοίγεις την καπαρντίνα σου δήθεν οτι σε ενοχλεί.
Περνόντας απο την Queensboro Plaza κατεβαίνουμε κάτω απο την επιφάνεια της θάλασσας κι εκεί πια, μπορώ να καταλάβω την ομορφιά σου. καταλαβαίνω ίσως και λίγο απο το χαρακτήρα σου έτσι όπως κοιτάς αυτό το γελοίο iPod που κρατάς στα χέρια σου και απασχολεί το μυαλό σου. κάποια στιγμή γυρνάς και με κοιτάς και συ.
Γιατί φτάσαμε τόσο γρήγορα στην Union Square;
Nice to see you ψυθιρίζω ώστε να μη με ακούσεις!
Very nice to see you!

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

We are here to help you! Feel free to ask any question!


η Νέα Υόρκη είναι μια τεράστια τράπεζα που δανείζει στον κάθε έναν απο μας το δάνειο που μας ταιριάζει με την ελπίδα να ζήσουμε το όνειρο μας.
Διακοποδάνεια η Νέα Υόρκη
Οι τουρίστες γελαστοί περπατούν στους δρόμους και επαναλαμβάνουν φωνήεντα ενθουσιασμού και θαυμασμού στη θέα των ψηλών κτιρίων του Μανχάταν, διακόπτωντας έτσι το ταχύ βήμα και την προγραμματισμένη ταχύτητα των εκεί εργαζομένων που κατευθύνονται στη δουλειά τους.
Επιχειρησιοδάνεια η Νέα Υόρκη
η οικονομική κρίση ήρθε εδώ, μετά έφυγε, μετά ξαναήρθε γιατί κάτι ξέχασε και τώρα σιγά σιγά μας καληνυχτίζει. Ως ιταλός ανοίγεις μαγαζί στο Little Italy, ως Κινέζος στην Chinatown(σε όποια απο τις τρεις θες), ως έλληνας κάνεις καριέρα στην Αστόρια και ως κορεάτης το East Village μοιάζει να είναι για σένα ο ιδανικός τόπος για μια τρατορία.
καταναλωτικά δάνεια η Νέα Υόρκη
Χιλιάδες ναοί κατακλύζονται καθημερινά απο πιστούς για να προσκυνήσουν, να πιστέψουν, να λατρέψουν και τελικά να αποθεώσουν την ύλη. Αρκεί να δεις το πρόγραμμα των ολονυκτιών για να μπορέσεις να τα χωρέσεις όλα στο πρόγραμμα σου.
Άγιος Apple,
Άγιος Vuitton
Αγία Channel
Άγιος Versace
όλες οι λειτουργίες πραγματοποιούνται σε διάφορες ώρες και όλες τις μέρες για να εξυπηρετήσουν το θεάρεστο έργο της κατανάλωσης.
Ερωτικοδάνεια η Νέα Υόρκη
Είστε μόνος; Νιώθετε οτι δε βρίσκεται το άλλο σας μισό; Το άλλο σας ένα τρίτο; Θέλετε απεγνωσμένα να αναγνωριστεί η σεξουαλική σας ταυτότητα. Είστε στη σωστή πόλη. Υπάρχουν όλες οι επιλογές, είναι στο μενού. Αρκεί μια βόλτα σας στην 7th Avenue. Ή και στην Madison ave.
Θερμιδοδάνεια η νέα Υόρκη
Εδώ είμαστε... Φάτε κόσμε... Φάτε τα όλα! Ρημάξτε το μαγαζί. Φάτε και τον υπάλληλο!

Καλώς ήρθαμε στην Νέα Υόρκη!!

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Be a Star! Get the bucks! You are @ Starbucks!


Σταθμός του τρένου 57th str 7th Ave
Ώρα 16:22

Εκατοντάδες κόσμου ξεχύνεται έξω απο το τρένο. Κοστούμια, τιράντες, Καπέλα Yankees, ταλαιπωρημένα ποδοσφαιρικά παπούτσια, σκουφάκια με φούντες που με γαργαλούσαν πριν λίγο στο στύλο που κρατιόμουν. Όλοι τρέχουν έξω.
ανεβαίνουμε τις σκάλες σα στρατιώτες με βήμα ταχύ και αποφασισμένο να πάρουμε ό,τι μας ανήκει. Το φως της μέρας είναι λιγοστό.
Στο τελευταίο σκαλί όλοι βρίσκουν το καταφύγιο που θα μπούμε για ανεφοδιασμό.
STARBUCKS
Η πόρτα είναι αρκετά μεγάλη ώστε στο άνοιγμα της να δεχτεί το καραβάνι των υπαλλήλων, διευθυντών, μοντέλων, αποτυχημένων και επιτυχημένων επιχειρηματιών, ηλικιωμένων μάγων, ομοφυλόφιλων οδοντιάτρων, υποψιασμένων καλλιτεχνών και φυσικά εμένα.
η Ουρά ξεκινάει απο το τραπεζάκι που δέχεσαι την παραγγελία σου και καταλήγει λίγο έξω απο την πόρτα.
Οι Επιλογές είναι λίγο πολυ γνωστές. Οι λιγοστοί αναποφάσιστοι πιέζονται συναισθηματικά απο τους ασθμαίνοντες αδημονούντες καταναλωτές κι έτσι παίρνουν ό,τι πήραν και χθες. Σήμερα η καφεΐνη δίνει ρέστα. . .
Χωρίς καν να το καλοσκεφτώ μπήκα κι εγώ.
βγαίνοντας κρατούσα εναν καπουτσίνο. εναν απλό καπουτσίνο.
Αύριο θα πάρω κάτι άλλο...

Day after day am


Κοίταξα το ρολόι, αχ αυτό το ρολόι, και η ώρα ήταν μόλις 07:20.
Σκέφτομαι πως στην Ελλάδα αντίστοιχα ήταν 14:20. Σίγουρα όλοι θα είναι είτε στο γραφείο, είτε στο σπίτι. Ας σηκωθώ.
Διαγνωστικά ανοίγω το Skype και το Facebook για να δω ποιός είναι μέσα. Φίλοι, συγγενείς, συνεργάτες. Το βρακί μου είναι online,ο αδελφός μου μπαινοβγαίνει, η Χριστίνα είναι σταθερή αξία.
Χριστίνα- Καλημέρα!!!
Σπύρος-Καλημέρα!!!
Χριστίνα-Καφεδάκι να κεράσω;
Στην ψυχή μου μίλησε αυτή η πρόταση. Μμμμμμ ένα Καφεδάκι τώρα θα ήταν ό,τι έπρεπε. Και ένα παξιμάδι με μαργαρίνη και μέλι.
γρήγορα στο Bakery, έτοιμος ο παξιμάδης. Άντε και μια εφημερίδα για τα νέα.
Ο καιρός είναι υπέροχος σήμερα.
Καλημέρα!

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Maternity on jet lag


Μαμά,

η πόλη που μένω είναι τεράστια. Πολύ μεγαλύτερη απο αυτή που φαντάζεσαι. Ξέρεις πόσο αγαπώ το περπάτημα. Και συ το αγαπάς. Σήμερα ήθελα να πηγαίναμε μια βόλτα μαζί στο Brooklyn Heights Promenade και να έβλεπες όσα βλέπω κι εγώ.
Και μετά να περνούσαμε τη γέφυρα, αυτή τη γέφυρα που σου έλεγα πως ήθελα να αγοράσω και να χτίσω ένα σπίτι πάνω και να μένω. Την Brooklyn Bridge. αυτή τη γέφυρα που σου έλεγα οτι σε περνάει εκεί, εκεί που θέλω να πάω...
Και μετά, μαμά, να πηγαίναμε στον Άγιο Νικόλαο. Νομίζεις οτι είναι ακόμα εκεί; δυστυχώς όχι. Γκρεμίστηκε εκείνο το Σεπτέμβριο. Ξέρω πως θα έκλαιγες εκεί. Μα θα σου έλεγα χίλιες ιστορίες για το επόμενο κτίριο που θα σου έδειχνα. Και θα ξεχνιόσουνα ή τουλάχιστον θα έκανες πως θα ξεχνιόσουν για να με κάνεις να νομίζω οτι μπορώ να σε ξέρω καλά.
Λίγο πιο κάτω θα κουραζόσουν, το ξέρω. Θα καθόμασταν σε ένα καφέ κοντά στο καραβάκι που σε πηγαίνει στο Staten Island και θα απολαμβάναμε όλα εκείνα που βλέπεις στην τηλεόραση και τα σιχαίνεσαι. Και θα έβρισκες χιλιάδες ελαττώματα στην κουλτούρα τους και στον τρόπο που μαγειρεύουν και στον τρόπο που έχουν συνηθίσει. Και μετά θα μου ζητούσες και γλυκό, απο αυτά που κατηγορείς και σιχαίνεσαι.
αν θα ήθελες θα σε πήγαινα σε όλο το Battery park και στη Wall Street και θα σε έπειθα οτι είμαι βέρος Νεοϋορκέζος με τις ιστορίες που θα σκάρωνα για τον κάθε δρόμο και το κάθε κτίριο.
Κουρασμένοι πια απο το περπάτημα και τις τόσες ιστορίες θα γυρνούσαμε πίσω και θα σου έδειχνα τους σταθμούς των τρένων. Ξέρω οτι αυτό το μέρος σε φοβίζει. Στις ταινίες εκεί είναι ο κακοποιός, αυτός που με περιμένει, αυτός που θα με βλάψει...
Θα ήθελα να στα έδειχνα όλα αυτά σήμερα μαμά.
Μα θα κρατήσω αυτή τη βόλτα να σου την περιγράψω αύριο. είναι νύχτα εκεί κι εσύ κοιμάσαι, κι εγώ σου λέω αυτό που σκέφτηκα.

Saturday night @ 11102


Βροχή. έξω κρύο μέσα ζέστη. το δωμάτιο είναι ικανό να φιλοξενήσει μέχρι τέσσερα άτομα άνετα κι απο κει και πέρα βλέπουμε.
Σήμερα θα φιλοξενήσει ένα. Εμένα.
Και αύριο ένα θα φιλοξενήσει. Εμένα.
Σου θυμίζω μια συζήτηση που κάναμε.

-Θα έρθεις;
-Θα έρθω.
-Πότε;
-Θα έρθω.

Σήμερα κλώτσησα πολλά ξεραμένα φύλλα, φύλλα που έμοιαζαν σα το πρόγραμμα μιας παράστασης που θα ακολουθήσει με σκηνές που θα πρωταγωνιστούν Χιόνια Βροχές κακοκαιρία
Σήμερα στο σπίτι θα κοιμηθώ εγώ.
Μέσα στα προγράμματα αυτά του φετινού χειμώνα είδα μια μικρή φωτογραφία σου.
Θυμήθηκα τη συζήτηση μας.

-Θα έρθεις;
-Θα έρθω
-Πότε;
-Θα έρθω.

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Stand clear from the closing doors please!


Έχω έναν φίλο. Καινούργιο φίλο. Τον συνάντησα με το που ήρθα στη Νέα Υόρκη. Δεν ξέρω πως μοιάζει αλλά είμαστε φίλοι. Μου μιλάει συνέχεια. Σήμερα για παράδειγμα μου μιλούσε για τρεις ώρες σχεδόν. Ζει σε όλη την Νέα Υόρκη. Μέσα στα τρένα.
κάθε φορά μου λέει σε ποιά στάση είμαστε. Σε ποιά στάση θα πάμε. σε ποιό τρένο είμαι. μερικές φορές για το καλό μου πάντα, μου λέει αμα δω κάτι ύποπτο να το πω στο μπάτσο ή στον υπάλληλο που δουλέυει στα τρένα.
μου λέει πως αν δεν αισθάνομαι καλά να κατέβω απο το τρένο και να το πω στον υπάλληλο κι αυτός δε θα με αφήσει έτσι. Μάλλον τους έχει πει για μένα. Και για την υγεία μου. και για τη νεύρωση που έχω με το ακέραιο της υγείας μου.
Καμιά φορά μου λέει οτι δε θα σταματήσει το τρένο σε κάποιες στάσεις και οτι θα πάμε κατευθείαν στην Queensboro Plaza, ενώ του έχω πει οτι δε με νοιάζει καμία στάση πριν την Lexinghton Ave.
Εκεί όμως που τον θαυμάζω είναι που ενώ βλέπει οτι έχω καθίσει και οτι είμαι ασφαλής, πριν ξεκινήσει το τρένο μου δίνει μια τελευταία συμβουλή.
"Stand clear from the closing doors please"
Σήμερα του είπα καληνύχτα. στα αγγλικά.

A big guy in a sleepless city


Δύο όνειρα είχα απο μικρός. Το ένα ήταν να μεγαλώσω και το δεύτερο να πατήσω το πόδι μου στην Νέα Υόρκη. Και να που έγιναν και τα δύο. Είμαι μεγάλος και είμαι στην Νέα Υόρκη.
Και ζω στο Queens και ξέρω ελάχιστους ανθρώπους. Και περπατάω μόνος μου. Και δεν έχω λεφτά.Και κάνει κρύο. Και μετά κάνει ζέστη. και μετά βρίσκω λεφτά. και μετά συναντάω καποιους.και πάλι τα ίδια. Αλλά όχι ίδια με τα ίδια στην Ελλάδα. Άλλα ίδια. Ίδια με τα ίδια εδώ.
Ψηλά τα κτίρια και γι'αυτό και οι άνθρωποι ανεβάζουν τον πήχη. κι έχουν νεύρα. Και πολλή δουλειά. και γι'αυτό τρώνε πολύ.Και μιλάνε πολύ. Και έχουν όλοι κινητά με touch screen. Και πάνε για ντίνερ. και μερικοί κλαίνε στο τραίνο. Και άλλοι κατεβαίνουν στην ίδια στάση με μένα. Και αλλοι συνεχίζουν. Αυτοί που κλαίνε συνεχίζουν.
Κι εγώ εχω μαθημα. Μονο την τρίτη. Κάθε μέρα πάω στο μανχαταν. Αλλά μόνο την Τρίτη βιάζομαι.Σαν αυτούς βιάζομαι κι εγώ. Και την Τετάρτη το ξεχνάω. Και πάω στο πάρκο με τους Κινέζους.Οι κινέζοι δεν κλαίνε, ούτε φωνάζουν. Ούτε κατεβαίνουν στην ίδια στάση με μενα. Οι κινέζοι κάνουν Ται τσι. Γι'αυτό δε βιάζονται.
Και χαμογελάνε οταν τους αρέσεις. Και σου λένε hey. Και τους λέω κι εγώ Hey. και τους
χαμογελάω. Αλλά αυτοί δεν κάτεβαίνουν στην ίδια στάση με μένα. Εγώ παίρνω το Ν train και
καμια φορά αλλάζω μέσα στο Μανχαταν και παίρνω και κανένα άλλο έτσι για να δω κάποιον και να του πω hey και να του χαμογελάσω. Στο 14 για Ανω Τούμπα ουτε hey λέμε ούτε χαμογελάμε στον καθένα που μας αρέσει.
και όλοι πίνουμε καφέ. Πολύ καφέ. με πολλά επίθετα. και οταν τους πεις θέλω ντεκαφεινέ
σε κοιτάνε με απορία και ίσως και με οίκτο. Και μετά τους λες hey και το ξεχνάνε. Και
παίρνεις τον καφέ και τους δίνεις λεφτά. Εκεί δε σε κοιτάνε με απορία.
και μετά πας στο σουπερ μαρκετ. και παίρνεις το μεγάλο καλάθι. και το μεγάλο χυμό. και
το μεγάλο γάλα. και τη μεγάλη τσιπούρα. το μεγάλο κολοκύθι. το μεγάλο μπισκότο ,τη μεγάλη
καρύδα. το μεγάλο βούτυρο και το μεγάλο κοτόπουλο. μετά όλοι βγάζουν τη μεγάλη πιστωτικήκαι βάζουν τη μεγάλη υπογραφή. Εγώ δεν έχω πιστωτική εδώ. Ούτε μεγάλη ούτε μικρή.


Μ'αρέσει εδώ.